Mężczyzna osiągając dojrzałość około trzydziestu pięciu lat wie, że wzorce wyniesione ze szkoły średniej czy studiów są już całkowicie bezużyteczne. Wzorzec twardego mężczyzny utracił swój pierwotny sens. Ludowe podania, baśnie i bajki przekazywane z pokolenia na pokolenie były i są nośnikami mądrości.

Historie dawnych opowieści jak „wykradziony klucz spod poduszki matki” czy historia złotego pióra podnoszonego z ziemi z płonącej piersi „Żarptaka”, dzikusa spotkanego na dnie jeziora, to „nasiona wzorców męskości będące kiełkującymi historiami w głębi duszy mężczyzny.

Właśnie dawne mity opowiadają o „Zeusowe” energii- siły przywódczej. Historia króla Artura poucza o roli męskiego mentora w życiu młodszych mężczyzn. Opowieść o „Żelaznym Janie” opowiada o doniosłości przejścia z królestwa matki do królestwa ojca. Wszystkie te historie opowiadane z pokolenia na pokolenie uświadamiają nam, jak ważne jest w rozwoju mężczyzny by oderwał się od wpływu swoich rodziców i odnalazł „drugiego ojca” czy „drugiego króla” w swoim życiu, zaczynając żyć swoim własnym życiem.

Jedna ze wspomnianych historii drogi ku męskości to historia zatytułowana „Żelazny Jan” – jest to baśń ze zbiorów baśni – „Baśnie braci Grimm” – 1987 przełożona przez Jacka Tittenbrun na podstawie tekstu Roberta Blya – Historia zapisana na początku XIX wieku, licząca wiele tysięcy lat opowiadana na podstawie przekazów ludzkich z czasów przed chrześcijańskich.

O czym jest ta historia?

Opowieść zaczyna się sceną, że gdzieś w lesie zamku królewskiego dzieją się dziwne wydarzenia, mianowicie dorośli mężczyźni, myśliwi, wojowie trafiający w to miejsce znikają bezpowrotnie. Ludność słysząc o kolejnych wyprawach żołnierzy króla, którzy nie powrócili, zaczynają się bać tego jeziora i przestają tam chodzić. Niespodziewanie na zamku pojawia się młody mężczyzna gotowy sprawdzić co się kryje za tą tajemnicą i niebezpieczeństwem. Słysząc historię niebezpieczeństwa rusza do lasu i „magicznego” jeziora. Docierając tam dostrzega, że z jeziora wyłania się ręka która porywa mu psa i znika. Odważny myśliwy sprowadza trzech ludzi i wiadrami „wypompowują wodę” chcąc uratować ukochanego psa myśliwego. Ciężka i żmudna praca daje efekty – na dnie spotykają mężczyznę pokrytego od stóp aż po głowę rudymi włosami, którego pojmują i którego król wtrąca do lochów, nadając mu imię „ŻELAZNY JAN”. Klucz do klatki dzikusa dostaje matka – królowa.

Włosy uosabiają pierwotność instynktów i seksualność mężczyzny, jego porywczość i moc wyrażania się. Dotarcie do tego „dzikusa” wiąże się z lękiem przed dorastaniem. Dotarcie do wrażliwości dzikusa odkrywa wrażliwą stronę mężczyzny.

Obecne korporacyjne czasy nie ułatwiają nam drogi rozwoju mężczyzny. Odkrycie wrażliwości – swojej wewnętrznej „kobiecości” znacznie wpływa na to, że mężczyźni stają się bardziej serdeczni, koleżeńscy, empatyczni współczujący to wyzwanie dotarcia do własnej głębi męskiej natury. Przed dotarciem do głębi „męskiej ciemnej strony” przestrzegają religijni kapłani.

Historia o „Żelaznym Janie” opowiada dalej o sytuacji kiedy to ośmioletni syn króla bawiąc się złotą piłką traci ją, kiedy ona wpada do klatki „dzikusa”.

Chłopiec musi podejść do dzikusa i poprosić go o ukochaną piłkę. Właśnie w wieku 6- 8 lat tracimy coś cennego. Historia uczy, że mężczyzna nie powinien szukać swej utraconej „złotej piłki” w świecie kobiet, ponieważ jej tam po prostu nie ma, a kobiety same w podobnym czasie gubią swoją „złotą piłkę” która wpada do głębokiej studni baśni „Żabi król”. Baśń wyraźnie mówi, że złota piłka męskości znajduje się w poznaniu swego wewnętrznego dzikusa. Nie czeka ona w strefie kobiecości ale w głębi męskości skrywanej przez głębinę instynktów.

Z „Dzikusem” rozmawia się o ciemnościach, a nie jak by wielu chciało o niebiańskim szczęściu. Odzyskanie piłki to wiele etapów wzrastania mężczyzn w swojej męskości.

Zanim podejdzie się i porozmawia z własnym dzikusem, należy osuszyć jezioro, a jeszcze wcześniej wybrać się samotnie, jedynie w towarzystwie swego ukochanego psa, do przerażającego lasu.

Tu do wylewania wody nie pomogą ani święte magiczne narzędzia, ani narkotyki ani też modna w obecna czasach Ajałaska. Trzeba złapać za wiadra i spotkać się ze sobą, a dokładnie z potworem, który mieszka w głębi nas samych. Rozmowa chłopca z dzikusem daje szansę na odzyskanie „złotej piłki”, ale jedynie kiedy się uwolni dzikusa z klatki więzienia. Chłopiec z czasem dorasta i wraca do swego dzikusa jako młodzieniec mając po dwadzieścia parę lat, jednak wystraszony odchodzi na wiele kolejnych lat swego życia. Około trzydziestu – czterdziestu kilku lat wraca, będąc już mocno zmęczony, przepracowany wyjałowiony, czujący bezsens swego życia i ponownie chce odzyskać swoją „złotą piłkę”. Dopiero koło „czterdziestki” dzikus i mężczyzna zaczynają rozmawiać, a mężczyzna przyznaje, że nie wie gdzie jest schowany klucz do klatki.

 

 

 

Tomasz Krakowiak

Terapeuta Ustawień Systemowych