Istnieją poglądy, że mężczyzna w pierwszym okresie swojego życia powinien skupić się na materialnych aspektach życia.

Powinien nauczyć się zawodu, ukończyć edukację, powinien też poznać wszystkie żywioły przyrody. Powinien też do trzydziestego piątego roku życia odnieść sukces zawodowy.

Należy podkreślić, że jest część mężczyzn, którzy nie mają takich aspiracji.

Z różnych powodów, część mężczyzn przejmuje większą odpowiedzialność za swoje życie, angażując się w utrzymywanie innych za którą biorą odpowiedzialność, jednocześnie rezygnując z własnych siebie będąc też w spełnianiu się i realizacji w swoim życiu.

Mężczyźni tacy żyją bardzo przyziemnie, często przytłacza ich brzemię odpowiedzialności. Niosą oni często los ich przodków, w których życiu nie było też aspiracji.

Brak aspiracji w rodzinie i rodzie skutkuje brakiem aspiracji bardziej u mężczyzn niż u kobiet pochodzących z tych samych systemów rodowych.

Mężczyźni od pokoleń podziwiają innych mężczyzn i inspirują się nimi, szczególnie inspirują ich czyny i osiągnięcia innych mężczyzn. Rywalizacja jest czymś naturalnym, ale i bardzo potrzebnym wśród mężczyzn.

Przed mężczyznami stawiane były wyzwania związane z odległymi podróżami, zdobywaniem nowych przygód, terenów, walka z siłami natury w tym przynoszenie trofeów i łupów z walk.

Powszechnie wiadomo, że mężczyzna wykonujący swoją powinność wpływa na bogactwo jego rodziny.

Mężczyźni jako myśliwi nauczyli się tak obcować ze zwierzętami, że zintegrowali ich naturę. Niektórzy mężczyźni stali się też zintegrowani z duchami, poznając ich naturę na tyle by leczyć ludzi.

Mężczyźni są też bardzo przedsiębiorczy, potrafią wyprawiać się na dalekie podróże by zdobywać i odkrywać nowe tereny.

Ostatnie czasy minionych pięćdziesięciu blisko lat to czasy oczekiwań od mężczyzn płynięcia z prądem wrażliwości, równości świata kobiet i mężczyzn, wrażliwości i uwzględnianiu przy decyzjach różnorodnych podejść do danego zagadnienia.

Zmianie uległy też oczekiwania kobiet w stosunku do mężczyzn, aby ten był bardziej pasywny, umiejący pracować w zespołach.

Obecne czasy singli i singielek wręcz eliminują potrzeby mężczyzn.

Młodzi mężczyźni prędzej popadają w „złe humory” nie komunikując się ze swoim zranieniem.

Taka postawa, niemówienia nic nikomu o swoich uczuciach skutkuje z czasem alienacją od uczuć i brakiem odczuwania czegokolwiek. Taka postawa nigdy nieemanowania gniewem jest prostsza, bo nie wymaga zdecydowanie większej aktywności. Taki mężczyzna staje się bierny wobec bólu.

Jeśli mężczyzna nie spotka mędrca, który go zainspiruje w życiu i „wyrwie” z bierności, taki mężczyzna traci poczucie sensu a bierność przejawia się w jego całej egzystencji życia.

Niestety życie w relacji z takim mężczyzną wiąże się z oczekiwaniem, by to kobieta odkryła czego pragnie taki mężczyzna. To bardzo jest obciążające i skutkuje to często tym, że mężczyzna jest pracoholikiem choć w głębi duszy pragnie zupełnie innego swego życia.

Zaniedbuje on swoje obowiązki rodzicielskie i rodzinne.

Należy pamiętać o odpowiedzialności każdego z nas jako partnera w relacji a tak samo jako rodzica własnych dzieci. Rola rodzica to poza uczuciami, też obowiązki a szczególnie te codzienne jak odprowadzanie dzieci do szkoły, kupowanie ubrań, udział w zebraniach i szkolnych wydarzeniach naszych dzieci. Wyznaczanie reguł w rodzinnym gronie, ale ich też przestrzeganie i konsekwencja przy ich wypełnianiu jak również łamaniu zasad.

Rozmowy z kolegami i koleżankami naszych dzieci itd.

Być może mężczyzna wie jak wygląda jego najbliższy dzień, ale brak perspektyw w kolejnych latach to przejaw bierności w życiu.

Należy podkreślić, że odpowiedzialność kobiet będących w relacji z mężczyznami jest komunikowanie wprost błędu, jeśli mężczyzna skręca w niewłaściwą stronę kierowany będąc przez niewidzialne „moce” nieświadomości.

Bierność to nie jedyny model w stylu mężczyzn.

Innym modelem jest prostoduszność.

Mężczyzna taki chętnie przyjmuje na siebie ataki uważając siebie za niezwykle odważnego, szczególnie uwielbia przyjmować na siebie ataki od kogoś kogo kocha. Często wiąże się to z tym, że jako dziecko był „obdarowywany” tematami dorosłych szczególnie przez swoją matkę. Takie „obdarowanie” to obciążenie na psychice chłopca.

Pociągają to głęboko idące konsekwencje w dorosłym życiu, w którymi współodczuwa zadany głęboki ból. Częściej zwraca uwagę na ból kobiet niż na swój. Unika przeżywania swojego życia. Jednocześnie czuje się „wyjątkowy” w swojej wyjątkowości.

Wewnątrz takiego mężczyzny „skrywa” się skrzywdzony w dzieciństwie chłopiec, któremu nie zamierza czynić zarzutów, pozostawia go samemu sobie. Mocno przejaskrawione jest poczucie własnej szczerości, w którą bezgranicznie wierzy. Uważa, że szczerość go chroni, nie zauważając swoich konsekwencji i odpowiedzialność za życie. Taki mężczyzna nie zna tematu granic w swoim życiu.

Przejawia się to też w głębokim pozostawaniu w swoich nastrojach i przywoływanie innych do tego samego stanu, aby współczuli dokładnie to co dzieje się z nim w danym momencie.

Głębokie zranienie takiego typu mężczyzny skutkuje tym, że mężczyzna taki nie mówi o tym co w głębi siebie postanowił. Oczywiście taka upartość, skrywana agresja powoduje u innych dorosłych wściekłość na taki stan spraw.

Taki mężczyzna nie ma świadomości z istnienia wewnętrznego cienia, który postanawia pozostać na zawsze zranionym. Nie ujawnia się „naturalna brutalność”. Za to ujawnia się ukryta agresja.

Taki mężczyzna nie konfrontuje się ze swoim gniewem, nadstawiając „drugi policzek”.

Prostoduszny mężczyzna często zdradza, kłamie i oszukuje, pozostając w przekonaniu o swojej niewinności i szczerości i nienagannej czystej intencji.

Nie tylko zawsze przekonanemu o niewinności i nienaganności mężczyźnie przychodzi łatwo zdradzić, tak samo kobieta będąca w relacji czuje impuls popychający ją do zdradzania.

Z czasem konieczne wręcz staje się zwiększanie częstotliwości zdrad.